ചക്കപ്പുഴുക്കെന്ന

കവിതയെഴുതി

കൈയിലെ അരക്ക്

കളഞ്ഞതേയുള്ളൂ.

നാവിലേക്കിരച്ച്‌

ഓർമകളൊട്ടുന്നു.

തൊണ്ടയടയുന്നു,

അമ്മയുടെ ജീവനറ്റ

പ്രായത്തിലേക്കെന്റെ

ആയുസ്സൊട്ടുന്നുണ്ടെന്ന്

തെക്കേമാവിന്റെ കൊമ്പ്

വാത്സല്യക്കോമാങ്ങകൾ

മൂക്കാതെ പഴുപ്പിക്കുന്നു.

ഒരായുഷ്ക്കാല വിശപ്പ്‌

വീടിനെ മാത്രം വിഴുങ്ങുന്നു.

മകളേ...

നെടുവീർപ്പായി

കാറ്റോ കടലോ

നിലവിളിക്കുന്നു?

കാടോ മലയോ

ഉരുളുന്നു?

# അമ്മ