Geetham 82

Time is endless in thy hands, my lord. There is none to count thy minutes. Days and nights pass and ages bloom and fade like flowers, Thou knowetshow to wait.

Thy centuries follow each other perfecting a small wild flower, We have no time to lose, and having no time we must scramble for our chances. We are too poor to be late.

And thus it is that time goes by while I give it to every querulous man who
claims it, and thine altar is empty of all offerings to the last.

At the end of the day I hasten in fear lest thy gate be shut; but I find that yet there is
time.

ഗീതം 82

ഹേ, വിഭോ ! താവക പാണിയില്‍ താവിടും
കാല മനന്ത, മനാദ്യ, മപാരമേ !
ആര്‍ക്കു മഹോരാത്രമാ സംഖ്യയെണ്ണുവാന്‍
ആവതില്ലെന്നുള്ളതത്രേ പരമാര്‍ത്ഥം.

രാപ്പകല്‍ വന്നു യുഗങ്ങളായ് മായുന്നു
സൂനങ്ങള്‍ പൂത്തു പൊഴിയും പോല്‍ ശാന്തമായ്
സര്‍വ്വജ്ഞനൊട്ടും അമാന്തമില്ലൊന്നിനും
ശാന്തമായന്വഹം കാത്തിരിക്കുന്നഹോ!

പൂമൊട്ടു ധീരം വിടര്‍ത്തിടാനെത്രമേല്‍
വര്‍ഷശതങ്ങളൊരുക്കുന്നു ഭാവനന്‍ !
നേരമില്ലാര്‍ക്കുമീ ഭൂവിതിലൊന്നിനും
നേരം പാഴാക്കാന്‍ തുനിയുന്നില്ലാരുമേ.

അന്യോന്യം മത്സരിക്കുന്നിവര്‍ ക്ഷോണിയില്‍
അന്യര്‍ക്കായ് സേവനം ചെയ്‌വൂ നിരന്തരം
നിത്യവും മര്‍ത്യരെ സേവിച്ചു ഞാനെന്റെ
നേരം പാഴാക്കി മറന്നു ഞാനങ്ങയെ.

ത്വല്‍ പൂജാപാത്രമൊഴിഞ്ഞതായ് കാണ്‍മൂ ഞാന്‍
ത്വല്‍പഥം പൂകാതെ വ്യര്‍ത്ഥമായോടി ഞാന്‍
അന്തിയിലാധിയിലെത്തി നിന്‍ സന്നിധൗ,
വാതിലടഞ്ഞുവോ, നേരം കഴിഞ്ഞുവോ?
ത്വല്‍ സന്നിധാനത്തിലെന്തിഹ കാണ്‍മു ഞാന്‍
തെല്ലും സമയം കഴിഞ്ഞീലങ്ങേയ്ക്കഹോ!

Geetham 83

Mother, I shall weave a chain of pearls for thy neck with my tears of sorrow.
The stars have wrought their anklets of light to deck thy feet, but mine will hang upon thy breast,

Wealth and fame come from thee and it is for thee to give or to withhold them. But this my sorrow is absolutely mine own, and when I ring it thee as my
offering thou rewardest me with thy grace,

ഗീതം 83

മുഗ്ധമാക്കും ദിവ്യ കാഞ്ചനത്താലം ഞാന്‍
ദുഃഖത്തി ന്നശ്രുകണമാല്യ ഭൂഷയാല്‍
ബാഷ്പകണങ്ങളാം മുത്തുകള്‍ കോര്‍ത്തിട്ടെന്‍
അമ്മേ, തല്‍ കണ്‍ഠത്തില്‍ ചാര്‍ത്തുമീ മാല്യം ഞാന്‍.

അര്‍ക്കേന്ദു താരങ്ങള്‍ ത്വല്‍ച്ചരണങ്ങളില്‍
പാദസരങ്ങളായ് ശ്രീകരം ചേര്‍ക്കവേ
എന്‍ തപ്ത ബാഷ്പത്തിന്‍ കണ്‍ഠമാല്യം തവ –
മാറില്‍ സരപ്പളിയായ് ത്തിളങ്ങീടട്ടെ!

വിശ്വം നിറഞ്ഞിടും വിത്തവിഖ്യാദികള്‍
വിഷ്ടപേശാധിപത്യത്തിലാണെന്നതാല്‍
തന്നിച്ഛയെന്തഹോ, യീ പ്രതാപങ്ങളില്‍?
തന്നിച്ഛയാണെനിക്കേകുവാനെങ്കിലോ ?

തന്നിച്ഛയാണു മടക്കിയെടുപ്പതോ?
തന്നിച്ഛക്കൊത്തപോല്‍ ചെയ്ക സര്‍വ്വജ്ഞ നീ!
സന്താപം മാത്രമാണെന്‍ സ്വന്ത സമ്പാദ്യം
സന്താപമാകുമീ രത്‌നോപഹാരങ്ങള്‍
സര്‍വ്വഗന്‍ സന്നിധൗ ആദരാലര്‍പ്പിപ്പേന്‍
സര്‍വ്വജ്ഞനേ യറിവൂ രത്‌നവൈശിഷ്ട്യം,
സാമ്പ്രതം മാമക മൂല്യോപഹാരത്തെ,
സ്വീകരിച്ചെന്നില്‍ പ്രസാദിക്കണേ, വിഭോ!

സാമ്പ്രതം = ഇപ്പോള്‍
വിഷ്ടപേശന്‍ = ഈശ്വരന്‍

(Yohannan.elcy@gmail.com

Read More: https://www.emalayalee.com/writer/22