ദോശക്കല്ലെടുത്ത് രാത്രി തന്നെ എണ്ണത്തുണികൊണ്ട് തുടച്ചു വെച്ചു... അമ്മ ചെയ്യുന്നതു പോലെ..

എന്റെ പകലിന്റെ പാതിയിൽ നീയൊരു സൂര്യനായുറങ്ങുന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങുന്ന രാവിൽ നീയൊരു

എഴുത്തുകാരൻ അന്തർമുഖനായിരിക്കണമെന്ന് ഈയിടെ എൻ.എസ്. മാധവൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ മലയാളത്തിൽ അന്തർമുഖനായ എഴുത്തുകാരൻ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടാൻ, അല്ലെങ്കിൽ വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടാൻ അർഹതയുള്ള ചുരുക്കം ചിലരിൽ ഒരാളാണ് ബാലകൃഷ്ണൻ. മറ്റുള്ളവരുടെ കൃത്രിമമായ അന്തർമുഖത്വം കേവലം അഹങ്കാരത്തിന്റെയും ജാടയുടെയുമാണെന്ന കാര്യം എടുത്തു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ഏത് ബാലകൃഷ്ണനെക്കുറിച്ചാണ് പരാമർശമെന്ന് സ്വാഭാവികമായും സംശയമുയർന്നേക്കാം. ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ബാലകൃഷ്ണൻ എന്ന എഴുത്തുകാരനെ തേടി നമുക്ക് 1967 കാലഘട്ടത്തിലെ ‘ബോംബെ’ നഗരത്തിലേക്കൊരു മടക്കയാത്ര ചെയ്യാം. അതായത്, മലയാളത്തിൽ ഏറെ ഉയർത്തിക്കാട്ടപ്പെടുന്ന ആനന്ദിന്റെ ‘ആൾക്കൂട്ടം’ എന്ന നോവൽ ജനിക്കുന്നതിനു മുമ്പുള്ള ബോംബെ നഗരത്തിലേക്ക്. അന്നിവിടെ കഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഈ നഗരത്തെയും ഇവിടത്തെ ജീവിതത്തെയും പശ്ചാത്തലമാക്കി കാമ്പിശ്ശേരി കരുണാകരൻ പത്രാധിപരായിരുന്ന ജനയുഗം വാരികയിൽ ഖണ്ഡശ്ശ: പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ‘നഗരത്തിന്റെ മുഖം’ എന്ന നോവലിന്റെ കർത്താവും ഇന്നും ഒരു മുംബയ് മലയാളിയായിതന്നെ തുടർന്നുവരുന്നയാളുമായ ബാലകൃഷ്ണന്റെ കാര്യമാണ് പറഞ്ഞുവരുന്നത്.

അയാൾക്കു വിശ്വസിയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... അമ്മയുടെ പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നതു കസ്തൂരിയാണെന്ന്.... മെലിഞ്ഞു വിളർത്തു സൗന്ദര്യമെല്ലാം മാഞ്ഞു പോയ മുഖമുയർത്തി കസ്തൂരി തന്നെ നോക്കി

പൊങ്കൽ കഴിഞ്ഞെന്നു തോന്നുന്നു. അലങ്കാരങ്ങളുടെ ശേഷിപ്പുകൾ പൂക്കളും കുരുത്തോലകളും മാവിലകളും മറ്റും വഴിയോരങ്ങളിൽ ചിതറിക്കിടക്കുന്നു.

പ്രിയ എഴുത്തുപെട്ടിയേ, നീ വീണിതോ കിടക്കുന്നു ധരണിയിൽ — നമ്മുടെ ചുവന്ന എഴുത്തുപെട്ടി, കത്തുകളുടെ കാലം അവസാനിച്ചപ്പോൾ ഒരു പ്രണയ യുഗത്തിന്റെ ശവശില്പം പോലെ. മധുവിധുവിന്റെ ആലസ്യം തീരും മുമ്പേ,

സ്കൂൾ കഴിഞ്ഞുവന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടൻ സൈക്കിളും ചവിട്ടി നേരേ പോകുന്നത് പാർക്കിലേക്കാണ്. പാർക്കിലപ്പോൾ അവനെപ്പോലെ ധാരാളം കുട്ടികളുണ്ടാകും. പിള്ളേരായാൽ കെട്ടിമറിഞ്ഞു കളിച്ചില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ പിള്ളേരെന്ന് വിളിക്കാൻ പറ്റുമോ? ഒരേ സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടികളെയല്ലാതെ വേറെയും സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടികളെ കാണാൻകഴിയും അവിടെ. ഫുട്ബോൾ കളിക്കാനാണേൽമാത്രം പല ഗ്രൂപ്പിലെ കുട്ടികൾ വലിയ രണ്ടു ഗ്രൂപ്പാകും. അല്ലാത്ത പക്ഷം അവർക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെകൂടെ മാത്രം എത്രപേർ ആയാലും കുഴപ്പമില്ലാത്ത കളികളിൽ ഏർപ്പെടും. കുഞ്ഞൂട്ടനും അവന്റെ കൂട്ടുകാരനായ ഒരാഫ്രിക്കക്കാരൻ ജസ്റ്റിയുംകൂടെ ഭൂമിയിൽ ആയുധങ്ങൾ തിരയുന്ന തിരക്കിലാണ്.

പുറത്ത് മൊത്തം ഇരുട്ടെന്നു കരുതി വർഷങ്ങളോളം ഞാൻ വീട്ടിനകത്തെ ഇരുട്ടിൽ തന്നെയിരുന്നു.. ഇരുട്ടിന് വേരു മുളച്ചു ചില്ലകളിൽ

ആ വലിയ മതിൽക്കെട്ടിനകത്തു നിന്നും തീരെ ചെറിയ കവാടത്തിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്കു ഇറങ്ങി

പാതകൾ വിളിക്കുകയാണ് അറിയാ ദൂരങ്ങളിലേക്ക്, മുറിഞ്ഞുപോയ സ്വപ്നത്തുരുത്തിൽ

ഇന്ന്, പോകാനുള്ളവരൊക്ക ഇന്ന് രാത്രി പന്ത്രണ്ടു മണിക്കുള്ളിൽ യാത്ര പറയും. നാളെ വരാനുള്ളവർക്കൊക്കെ നാളെ, രാത്രി പന്ത്രണ്ടു മണി വരെ

ലണ്ടനിൽ ജനിച്ചൊരു പെൺകുട്ടി കണ്ടു പണ്ടൊരു സ്വപ്നം ആഫ്രിക്കൻ വനാന്തരം കൊണ്ടു പിടിച്ചെത്തി ടാൻസാനിയയിൽ കണ്ട സ്വപ്നം പൂവണിഞ്ഞു വൻ കാടതിൽ ഒത്തു വസിച്ചു ചിമ്പാൻസികളോടൊപ്പം ആറു പതിറ്റാണ്ട് ഘോര വനാന്തരത്തിൽ ചിമ്പാൻസികൾ കാട്ടിൽ മിണ്ടാതിരുന്നു

ഓണമായെന്നോർമ്മയിൽ പൂവിട്ട ചിങ്ങനിലാവിൽ ഞാൻ നിന്നെയും തേടി . മഴ മാറി വെയിൽ വന്ന കാലം, മനസ്സിൽ പൂക്കളം നീ മാത്രമായി. മാമരക്കൊമ്പിലെ ഊഞ്ഞാലിൽ, നിൻ കൈയ്കൾ ചേർന്നു ആടിയ ആകാശ ദൂരങ്ങൾ .

അവരെ അറിയില്ലെങ്കിലും ആ വഴിയും ആ വീടും എനിക്കറിയാമായിരുന്നു..

മലയാളത്തിലെ സന്ദേശകാവ്യപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഉത്ഭവം, അതിന്റെ സ്വരൂപം എന്നീ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചും, ആ രീതിയിൽ മലയാളത്തിലുണ്ടായിട്ടുള്ള ചില സവിശേഷകൃതികളെപ്പറ്റിയും സംക്ഷിപ്തമായി പ്രതിപാദിക്കാനാണ് ഞാൻ ഈ ലേഖനം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. കവിസാർവ്വഭൗമൻ കാളിദാസന്റെ മേഘസന്ദേശം ഒരു നൂതന കവിതാസരണി വെട്ടിത്തുറന്ന് കാവ്യലോകത്തെ ആശീർവദിച്ചതിനുശേഷം നിരവധി കാവ്യങ്ങൾ ആ പ്രസ്ഥാനത്തെ ആശ്രയിച്ച് നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഭാരതത്തിലെ മിക്ക ഭാഷകളിലെയും കവികൾ കാവ്യങ്ങളെഴുതി ആ മാർഗ്ഗത്തെ ആദരിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ ഇടയിൽ ഒരു പ്രധാനസ്ഥാനമർഹിക്കുന്നവരാണ് കേരളീയകവികളും. മറ്റേതെങ്കിലും ഭാഷയിൽ ഇത്രയധികം സന്ദേശകാവ്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോയെന്നും സംശയമാണ്. മലയാളത്തിലും മറ്റു ഭാരതീയഭാഷകളിലും ഉണ്ടായിട്ടുള്ള സന്ദേശകാവ്യങ്ങളിലെ രസം, വൃത്തം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളിലും മിക്ക കവികളും മേഘദൂതത്തെ അനുകരിക്കുന്നത് കാണാം. പല കാവ്യങ്ങളിലും നായകനും കവിയും ഒരാളായിരിക്കുമെന്നും പറയാം. (ഉദാഹരണം, മയൂരസന്ദേശം).

ഞെട്ടിപ്പോയയ്യപ്പനാകെ പരിഭ്രാന്തി, കേട്ടിട്ടില്ലീവിധം പണ്ടുതൊട്ടേ! മോഷ്ടിച്ചു ശില്പത്തിൻ സ്വർണ്ണക്കവചങ്ങൾ, കഷ്ടമായ്, വാർത്തകേട്ടമ്പരന്നു! ശരണ മന്ത്രം ചൊല്ലിയൊരുപാടു ഭക്തരെൻ, ശരണത്തിലെന്നെയും തേടിയെത്തും. സ്വർണ്ണവും പണവുമായ് കാഴ്ചകൾ, നേർച്ചയായ്,

തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ' എന്ന ആകർഷകമായ കൃതിക്ക് 49-മത് വയലാർ രാമവർമ്മ സാഹിത്യ അവാർഡ് നേടി ഇ. സന്തോഷ്കുമാർ ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു നാഴികക്കല്ല് പിന്നിട്ടു. പ്രശസ്ത ശില്പി കാനായി കുഞ്ഞിരാമൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത ഒരു മനോഹരമായ ശിൽപവും ഒരു പ്രശസ്തി പത്രവും ഉൾപ്പെടുന്നതാണ് ഈ അഭിമാനകരമായ ബഹുമതി. 1977-ൽ വയലാർ രാമവർമ്മയുടെ അകാല വിയോഗത്തെത്തുടർന്ന് തിരുവനന്തപുരത്ത് സ്ഥാപിതമായ വയലാർ രാമവർമ്മ സ്മാരക ട്രസ്റ്റ്, മലയാളത്തിലെ സാഹിത്യ മികവ് ആഘോഷിക്കുക എന്ന ദൗത്യത്തിലാണ്. 1976-ൽ സ്ഥാപിതമായതുമുതൽ, നാല് പതിറ്റാണ്ടിലേറെയായി സാഹിത്യ അംഗീകാരത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ട്രസ്റ്റ് എല്ലാ വർഷവും മികച്ച കൃതികൾക്ക് അചഞ്ചലമായി അവാർഡുകൾ നൽകിവരുന്നു.

അന്ന് വരെ സർഗ്ഗവേദിക്ക് ഭാരവാഹികൾ വേണ്ട എന്ന തീരുമാനം മാറ്റി പ്രസിഡന്റും സെക്രട്ടറിയും വേണമെന്ന തീരുമാനത്തിൽ എത്തി. പ്രശ്നങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കുകയാണെങ്കിൽ അതിനെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ഉത്തരവാദികൾ വേണമെന്ന തീരുമാനം. അങ്ങനെ ഡോക്ടർ എ കെ ബി പിള്ള പ്രസിഡന്റും ജോസ് ചെരിപുരം സെക്രട്ടറിയുമായി ഒരു കമ്മറ്റി രൂപം കൊണ്ടു. ഔദ്യോഗികമായ കാരണങ്ങളാൽ ഡോക്ടർ പിള്ളക്ക് തുടരാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.പിന്നീട് ഡോക്ടർ തോമസ് പാലക്കലിന്റെ കീഴിൽ അവിരാമം, അഭംഗുരം, അനസ്യൂതം സർഗ്ഗവേദി പുഷ്ടി പ്രാപിച്ചു. ഡോക്ടർ പാലക്കൽ നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ ആ ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുത്ത മനോഹറും സർഗ്ഗവേദിയെ പൊന്നുപോലെ പരിപോഷിപ്പിച്ചു. മനോഹർ തിരിച്ചുവന്നു സർഗ്ഗവേദിക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചത് എല്ലാവര്ക്കും അറിയാം

എന്നെ ശിഷ്ടമില്ലാത്ത കണക്കുകൾ വിഴുങ്ങുന്ന ഒരു മഹാസൗധത്തിന്റെ ശമ്പളമില്ലാത്ത കാവൽക്കാരിയാക്കിയതിന്

​ഞാനറിയാതെ പോയൊരെന്നെ മറഞ്ഞ പോൽ ഞാൻ മറന്നൊരെന്നെ നീ യെൻ ചിന്തയിൽ തൊട്ടുണർത്തി ​അകലെ നിന്നെൻ ആത്മാവിൻ ചില്ലയിൽ നീ പെയ്യും പൂനിലാവായ് എൻ്റെ അരികിൽ ​നിൻ കണ്ണിലെ കാവ്യമാം താരാപഥം കണ്ടാൽ ഈ മൗനം പോലും ശ്രുതി ചേരും പാട്ടായ്

പേരില്ലാ ഗ്രാമത്തിൽ ആളില്ലാ ഗ്രാമത്തിൽ അനേകകാലത്തെ വിദേശ വാസത്തിനുശേഷം ജനിച്ച ഗ്രാമത്തിലൂടെ അയാൾ നടക്കാനിറങ്ങി ഓർമ്മകളിൽ ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യരുടെ മായക്കാഴ്ചകളിലൂടെ നിശബ്ദ നിഴൽരൂപങ്ങളുടെ നെടുവീർപ്പുകളിലൂടെ *കൊമാലയിലെത്തിയ വാൻ പ്രസിയാദോയെപ്പോലെ പട്ടണത്തിൽ വണ്ടിയിറങ്ങി നാട്ടുന്പുറത്തേക്ക്.. നാട്ടുവെളിച്ചം മാത്രമുള്ള പൊടിമൺ വഴികളിലെ ഇരുട്ടിലൂടെ.. മൗനനിശബ്ദതയും നിഴലുകളും നെടുവീർപ്പുകളുമുയരുന്ന

അഗാധപണ്ഡിതനും തത്വചിന്തകനും ഇന്ത്യയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന സാഹിത്യകാരനുമായിരുന്ന എസ്. എൽ. ഭൈരപ്പയുടെ മരണം വലിയ നഷ്ടബോധത്തോടെയാണ് ഓർമ്മിക്കുന്നത്. ഇക്കഴിഞ്ഞ സെപ്റ്റംബർ 24-നു ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു സ്വകാര്യ ആശുപത്രിയിൽ ചികിത്സയിൽ ഇരിക്കെയാണ് കന്നഡ സാഹിത്യത്തിലെ കുലപതിയായിരുന്ന അദ്ദേഹം തന്റെ തൊണ്ണൂറ്റിനാലാം വയസ്സിൽ അന്തരിക്കുന്നത്. പത്മഭൂഷൺ, സരസ്വതി സമ്മാൻ, പത്മശ്രീ, കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാഡമി അവാർഡ്, കർണാടക സാഹിത്യ അക്കാഡമി അവാർഡ് തുടങ്ങിയ നിരവധി അംഗീകാരങ്ങൾക്കു പാത്രീഭൂതനായ അദ്ദേഹം ഇരുപത്തിയാറു നോവലുകൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. രാജ്യത്തെ വിവിധ സർവകലാശാലകളിൽ മനഃശാസ്ത്രം, ഫിലോസഫി എന്നീ വിഷയങ്ങൾ പതിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള അദ്ദേഹം വിദ്യാഭ്യാസ വിചക്ഷണൻ എന്നീ നിലയിലും തന്റെ മികവ് തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഒരു ഭൂമികുലുക്കം പോലെ അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു അത്. കാൺപൂരിനെ വിഴുങ്ങിയ കലാപത്തിന്റെ കറുത്ത ദിനങ്ങൾ. ജനജീവിതത്തെ ആകെ പിടിച്ചു കുലുക്കി അത് കടന്നുപോയി. ഒരുപാട് പേർക്ക് ദിവങ്ങൾക്കുള്ളിൽ വലിയ വേദനയും നഷ്ടങ്ങളും ഉണ്ടാക്കിവെച്ചുകൊണ്ട്. ഏതാനം ദിനങ്ങൾ മാത്രം നീണ്ടു നിന്ന ഭീകരത. അതായിരുന്നു കലാപം. അത് അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഭീകരം തന്നെയാണ്. സിനിമയിൽ കണ്ടതും പുസ്തകങ്ങളിൽ വായിച്ചതും ആയിരുന്നില്ല യഥാർത്ഥത്തിൽ കലാപം. ഒരു കണക്കിന് പറഞ്ഞാൽ ഒരു പേപ്പട്ടി സംസ്കാരം മനുഷ്യനെ കീഴടക്കുന്ന ഭീകരമായ ഒരു അവസ്ഥയാണത്. അവിടെ ധനസ്ഥിതി പൊതുജനസമ്മതി ബുദ്ധി പാണ്ഡിത്യം പദവി കുടുംബമഹിമ വിദ്യാഭ്യാസം സംസ്കാരം ഇതൊന്നും ബാധകമല്ല.

ഈ ദുരിതകാലത്ത് നാട്ടിൽ പോവേണ്ടി വന്നതിൽ എന്നെപ്പോലെ നീ അസ്വസ്ഥതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല...

ഓർമ്മകൾ ഓടി കളിക്കുന്ന തിരുമുറ്റമാണ് നമ്മുടെ ബാല്യം. ആ കാലത്തിലെ ഓർമ്മകൾക്ക് കാലം എത്ര കടന്നു പോയാലും ഓർമ്മയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ വിരിയുന്ന വികാരം എന്താണെന്ന് എങ്ങനെയാണ് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വിവരിച്ചു തരേണ്ടത്.ആ സുന്ദരമായ കാലം ഒരു പാട് മിസ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഒ എൻ വി സർ പാടിയത് പോലെ " വെറുതെ മോഹിക്കുവാൻ മോഹം "ആ വരിയിൽ തന്നെയുണ്ട് ആ കാലത്തിന്റെ മധുര നിർവൃതി ബാല്യമേ ഇടക്ക് നീ ഒന്ന് തഴുകി പുണരു.. ആ കാലത്തിലേക്ക്...... ഒരിക്കൽ ഒരു വട്ടം കൂടി.......

The very thought of teaching, The very thought about seeing students, The very thought of chatting with 'em, The very thought of seeing their smiles, The very thought of being their mentor, The very thought of learning with them, The very thought of sharing new ideas, The very thought of doing things new,

സത്യത്തിന്റെ പൊയ്മുഖമണിഞ്ഞ അസത്യങ്ങളുടെ അവസാനിക്കാത്ത നീണ്ട നിരകൾ താണ്ടി കിതപ്പടക്കി അയാളുടെ വട്ടകണ്ണടയിൽ കാഴ്ചകൾ അദൃശ്യമായി അഹിംസയുടെ വാഗ്ധോരണികൾ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളിൽ

അത്രമേൽ കരുതുന്നൊരാദി ചിന്ത എന്റെ  ചിത്തത്തിലുണരുന്ന ജീവ സത്ത. മുത്തായി മാറ്റുന്ന ചിപ്പിയായ് ഭൂമിയാം സത്യ പ്രപഞ്ച മഹാ സാഗരം. ! ഒറ്റയ്ക്ക് നിന്ന കണികാ ദ്വയങ്ങളിൽ- അദ്വൈത സത്തയാ മേക . ചിന്ത

അല്ലെങ്കിലും നല്ലവരെ വേഗത്തിലങ്ങു വി ളിക്കുമെന്ന് പറയാറില്ലെ.വെറും മൂന്നു കഷ്ണം തുണി. എന്തൊക്കെ ആഗ്രഹ ങ്ങളായിരുന്നു.പട്ടുചേലയും, ഒപ്പനപ്പാട്ടും പൊന്നും പൊന്നാടയും, മൈലാഞ്ചിയും, പരിമളവും,പറമ്പു തിങ്ങിനിറഞ്ഞ പന്ത ലു നിറയെ വെള്ളിവെളിച്ചങ്ങളും, കൂട്ടു കാരികളുടെ കളിയാക്കലും അടക്കം പറ

പ്രവാസജീവിതത്തിൽ നേരിട്ട തീക്ഷ്ണമായ അനുഭവങ്ങളുടെ നേർചിത്രവുമായി നൈന മണ്ണഞ്ചേരിയുടെ പുതിയ നോവൽ ‘’മണൽക്കാറ്റടിച്ച രാവുകൾ’’ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. പരിധി ബുക്സ്, തിരുവനന്തപുരം ആണ് പ്രസാധകർ. സൗദി അറേബ്യയിലെ ഷറൂറ എന്ന ആദിവാസി ഗ്രാമവും അവിടെ നോവലിസ്റ്റും സുഹൃത്തും നേരിട്ട അനുഭവങ്ങളും ഒപ്പം നാടും നാട്ടുകാരുമടക്കം നിരവധി കഥാപാത്രങ്ങളും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന നോവലിന്റെ പ്രകാശനം ഈ മാസം നടക്കും. ഗ്രന്ഥകാരന്റെ ഇരുപതാമത്തെ പുസ്തകമാണ് ‘’മണൽക്കാറ്റടിച്ച രാവുകൾ..1982 ലാണ് നൈന മണ്ണഞ്ചേരിയുടെ ആദ്യ കഥ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത്.തുടർന്ന് ബാലസാഹിത്യം,കവിത,കഥ,നർമ്മകഥാ വിഭാഗങ്ങളിലായി നിരവധി സൃഷ്ടികൾ വിവിധ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിലും ആകാശവാണിയിലും ,

നോക്കൂ ക്രുശഗാത്രനാമൊരു വയോവൃദ്ധനി ന്നാര്‍ക്കുമായവനൊരു വെറും മര്‍ത്യകോലമോ ഓര്‍ക്കുവീനതുല്യപ്രഭയാളും മഹാരഥൻ നോക്കിനില്‍പ്പൂയീയുഗ മിപ്പൊഴുമാമര്‍ത്യനെ! ആരാണന്നറിയണ്ടേ,ചൊല്ലിടാമറിഞ്ഞീടൂ ധീരനാമൊരുകൂട്ടുകാരനാണവന്‍ നമു ക്കാരിലും കനിവേറുന്നാമഹാന്‍ സാക്ഷാല്‍ മര്‍ത്യ ഭാരതമണ്ണിന്‍ശില്‍പി ഗന്ധിജിയവന്‍ നാമം

എനിക്ക് പതിമൂന്ന് വയസുള്ളപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ ലജ്ജിപ്പിക്കുന്ന ഒരു രഹസ്യം ഞാൻ കൊണ്ടു നടന്നിരുന്നു. ഞങ്ങൾ വളരെ ദാരിദ്ര്യത്തിൽ കഴിഞ്ഞവരായിരുന്നു. പലപ്പോഴും ഞാൻ സ്‌കൂളിൽ പോയിരുന്നത് ആഹാരം ഇല്ലാതെയായിരുന്നു. ഉച്ചക്ക് എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ ആപ്പിളും, സാൻഡ്വിച്ചും കുക്കീസും ഉള്ള ചോറ്റുപാത്രം തുറക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് വിശപ്പില്ലെന്ന് നടിച്ച് ഞാൻ ഇരിക്കുമായിരുന്നു. എന്റ ഉള്ള് ഇവിടെ വിവരിക്കാൻ കഴിയാത്തവിധം വേദനിക്കുമ്പോൾ എന്റെ ഒഴിഞ്ഞ വയറിലെ ശബ്ദം ആരും കേൾക്കാതെ ഞാൻ എന്റെ മുഖം പുസ്തകത്തിൽ ഒളിക്കുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു പെൺകുട്ടി എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു. വലിയ ഒച്ചപ്പാടുകൾ ഇല്ലാതെ അവളുടെ ഉച്ചഭക്ഷണത്തിന്റ പകുതി അവളെനിക്ക് നൽകി. ഇതെന്നെ വല്ലാതെ വിഷമിപ്പെച്ചെങ്കിലും, അവൾ തന്ന ഭകഷണം ഞാൻ സ്വീകരിച്ചു. അടുത്ത ദിവസവും അവൾ അതാവർത്തിച്ചു. ചിലപ്പോൾ ഒരു റൊട്ടിയുടെ കഷണമായിരിക്കും. ചിലപ്പോൾ അവളുടെ 'അമ്മ ചുട്ടുണ്ടക്കിയ കെയിക്കിന്റ കഷണമായിരിക്കും. എന്നെ സംബന്ധിച്ചടത്തോളം വളരെ നാളുകൾക്കു ശേഷം എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ട ഒരത്ഭുതമായിരുന്നത്.

നിറപ്പകിട്ടുകൾപോലെ ജീവിതം മാറിമാറി വരച്ചിടുകയാണ് സ്വപ്നങ്ങളുടേയും യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുടേയും എണ്ണമറ്റ ചിത്രങ്ങൾ...!

   ' തീവ്രവാദികള്‍ എന്നു മുദ്രകുത്തപ്പെട്ടവരുടെ ഗണത്തില്‍പ്പെട്ടവളാണ് ഞാനെന്ന് ഇതിനകം അറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ. തീവ്രവാദികള്‍ എന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ഭയവും വിദ്വേഷവും വരിക സാധാരണം. എന്നാല്‍ വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ ദുഷ്ടന്മാരല്ല എല്ലാ തീവ്രവാദികളും. ഒരു കാര്യത്തില്‍ അടിയുറച്ച് വിശ്വസിക്കുകയും, വിശ്വസിക്കുന്ന കാര്യത്തിനായി ആത്മാര്‍ത്ഥതയോടെ നിലകൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നവരെയാണ് ലോകം തീവ്രവാദികള്‍ എന്നു പേരിട്ടു വിളിക്കുന്നത്. മറിച്ച് മിതവാദികളാകട്ടെ പുറമേ സൗമ്യതയും സൗഹൃദവും നടിക്കുകയും ഉള്ളില്‍ കാപട്യം ഒളിപ്പിക്കുന്നതില്‍ വിജയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.'

താനാ തിനന്തിന തെയ്യാരാ തക താനാ തിനന്തിന തെയ്യാരാ താനാ തിനന്തിന തെയ്യാരാ തക താനാ തിനന്തിന തെയ്യാരാ കാറ് പടർന്നൊരാ മാനത്തിൻ കണ്ണുനീർ നൂലിഴ പോലെ പതിച്ച നേരം കോരനും ഞാനുമാ ദൂരെക്കവലയിൽ പോയി വരും വഴിയായിരുന്നു (താനാ......)

അമ്മേ.. അമ്മക്ക്‌ എന്നെ വേണ്ടായിരുന്നോ?എനിക്ക് വിശന്നിട്ടല്ലേ രാത്രി കരയുന്നത്.അമ്മ തരുന്ന ഇച്ചിരി ഇച്ചിരി പാൽ കുടിച്ചെല്ലേ ഞാൻ ഉറങ്ങുന്നത്.അമ്മേടെ ചൂട് തട്ടിയല്ലേ എന്റെ കണ്ണുകൾ ഉറങ്ങാൻ പോകുന്നത്.അമ്മയല്ലാതെ വേറെ വേറെ ആരെടുത്താലും എനിക്ക് കരച്ചിൽ വരും.എനിക്ക് അമ്മയുടെ മുഖം എന്റെ മുന്നിൽനിന്നും മാറ്റപ്പെടുന്നത് ഇഷ്ട്ടമല്ലാഞ്ഞിട്ടാകുമത്.അതോ അമ്മേ.. എന്നെ ആരോ എടുക്കുന്നുവെന്ന് പറയുന്നതുമാകാം.ഞാൻ അപ്പോൾ പൊട്ടിക്കരയും. എനിക്ക് രണ്ടര വയസ്സായില്ലേ.ഇനി ഒരു വർഷം കൂടെ കഴിഞ്ഞാൽ എനിക്ക് സ്കൂളിൽ പോകാം.അമ്മയുടെ കൈയിൽനിന്ന് പിടിവിട്ട് ഞാൻ പതിയെ നടക്കാൻ തുടങ്ങും.ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കാൻ പാകത്തിന് ഞാൻ ഓരോന്ന് പഠിക്കാൻ തുടങ്ങും.രാത്രിയിൽ ക്ഷീണിച്ച് ഉറങ്ങും.വയർ നിറയെ ചേച്ചി കഴിക്കുമ്പോലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കും.ഞാൻ പതിയെ പതിയെ വളർന്ന് വലിയ കുട്ടിയാകും.

കോരസൺ ഒരു അന്വേഷണകുതുകിയെപ്പോലെ അമേരിക്കയുടെ ഹൃദയാന്തരാളത്തിലേക്ക്  ഇറങ്ങിച്ചെന്ന്  എഴുതിയ 'നേരും നോവും' എന്ന ലേഖനസമാഹാരത്തിലെ ഓരോ ലേഖനവും വിജ്ഞാനപ്രദവും പ്രശംസനീയവുമാണ്‌. അതിലെ ആദ്യ പകുതിയുടെ ആസ്വാദനം ഞാൻ നേരത്തെ എഴുതിയിരുന്നു. ബാക്കിഭാഗം വായിച്ചപ്പോൾ  എഴുതാതിരിക്കാൻ വയ്യെന്നായി; അത്രയ്ക് ഉൾക്കാഴ്ചയുള്ളതാണ് മറ്റു ലേഖനങ്ങൾ. അതിൽ മനസ്സിൽതട്ടുന്ന ഒന്നാണ് 'റിബെക്ക – ഒരു മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെ നക്ഷത്രത്തിളക്കം'. ലേഖകൻറെ അയൽവാസിയായ റിബെക്ക ഒരു ജൂത കുടുംബത്തിലെ അംഗമാണ്. 21 വയസ്സുള്ള റിബെക്കയും ലേഖകൻറെ മകൾ ക്രിസ്റ്റീനയും അടുത്ത കൂട്ടുകാരികളാണ്. മഞ്ഞുമൂടിയ മലയിടുക്കിലൂടെ സാഹസികമായി ഐസ് സ്‌കീയിങ് ചെയ്യുക റിബെക്കക്ക് ഹരമുള്ള വിനോദമാണ്. ഒരിക്കൽ മത്സരിച്ചു സ്‌കീയിങ് നടത്തുമ്പോൾ ആ കാ

പഴയ വാടകവീട്ടിൽ എന്നെപ്പോലൊരുവളാണിപ്പോൾ താമസിയ്ക്കുന്നതെന്ന് പലരും പറഞ്ഞറിഞ്ഞ ആകാംക്ഷയാലെന്റെ

ഒഴുക്ക് നിലച്ചപ്പോഴാണ് പുഴ മീനുകളോട് വന്ധ്യ മേഘങ്ങളുടെ കഥ പറഞ്ഞത്

ഓണത്തിരക്കിന്റെ ബഹളങ്ങളിലേക്ക് പിച്ച വെച്ച് തുടങ്ങുകയാണ് നഗരം. റോഡിനിരു വശവും കച്ചവടക്കാർ നിരന്നു കഴിഞ്ഞു..ഇടയ്ക്ക് മാവേലി വേഷം കെട്ടി നിൽക്കുന്ന ആളുടെ കൈ പിടിക്കാൻ തിരക്കു കുട്ടുന്ന കുട്ടികൾ. അവർക്ക് അത്ഭുതമായിരികും..കൊല്ലത്തിലൊരിക്കൽ ഇങ്ങനെ തെരുവിലും തുണിക്കടകളുടെ മുന്നിലും കാണുന്ന വേഷങ്ങൾ മാത്രമാണ് അവർക്ക് മാവേലി..പണ്ട് ഓണക്കാലത്തെ കളികളും ഊഞ്ഞാലാട്ടവും തിരുവാതിരയും ഓണക്കളികളുമൊക്കെ അവർക്ക് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്ന ഓർമ്മകൾ മാത്രം. മൊബൈൽ കളികളിലേക്ക് ലോകം വലുതാകുകയോ ചെറുതാകുകയോ ചെയ്തു. കുട്ടികൾക്ക് കഥകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കേണ്ട അമ്മൂമ്മമാരെയും അപ്പൂപ്പൻമാരെയും മക്കൾ സൗകര്യാർത്ഥം വൃദ്ധസദനങ്ങളിൽ താമസിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, ‘’ചേട്ടാ, ഇവിടെ ഇങ്ങനെ കറങ്ങി നടന്നാൽ ശരിയാകില്ല., നമുക്ക് ഡ്രെസ്സ് എടുക്കാനുള്ളതാ, പതിനായിരം രുപയ്ക്ക് എടുത്താൽ പത്ത് ശത്മാനം ഡിസ്ക്കൗണ്ട്, കാറിനുള്ള കുപ്പൺ