എന്നാലും എന്നെ അവിശ്വസിച്ചല്ലോ.... ഹേമയ്ക്കു നെഞ്ചുപിളരുന്നതു പോലെ തോന്നി. ആ വാക്കുകൾ ചെവിയ്ക്കുള്ളിൽ ഇരമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു. "

When you feel irate with someone; When you are unhappy with someone; When you feel a despise and When you want to abstain from someone; When you prefer silence with someone, Note that someone may have the same thoughts about you and your ways. You are not perfect!

നിന്റെ ലോകം നിശ്ശബ്ദതയുടെ നിഷ്പന്ദമാം മൗനം. എന്റെ ലോകം അതേ നിശ്ശബ്ദതയുടെ ഇടതടവില്ലാത്ത മധുരാലാപനം.

വംശനാശം നേരിടുന്നപ്രണയമരത്തിൻ്റെ ചില്ലയിൽ നിന്ന് അവസാനത്തെ പഴം ഭൂമിയിൽ പതിച്ചു.വരൾച്ചയിൽ പൊള്ളുന്ന മണ്ണിൽ ത

ഒരു മഴ കൂടി ഞാൻ ഇനി നനയട്ടെ നിൻ ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ നിന്നൂർന്നുപോകട്ടെ തളിരാർന്ന വിരലാൽ നീ എന്നെ തലോടിയ ഓർമ്മകൾ ഒക്കെയും ചോർന്നു പോകട്ടെ ചെമ്മാനം പൂക്കുന്ന ചെമ്പകച്ചോട്ടിൽ ചെന്തളിർ വീശും

കരഞ്ഞും പറഞ്ഞും വരുന്നു ചിലർ സ്വന്തം കാര്യം കഴിഞ്ഞാൽ അപവാദ വർഷം ചൊരിഞ്ഞാഹ്ലാദിച്ചു ചിരിച്ചു വിജയിയായ് മടങ്ങുന്നിവർ. സഹതാപവർഷം ചൊരിയും ചിലർ നന്മകളെന്തും ചെയ്തതിൻ പിന്നാലെ പഴിയെല്ലാം ചുമന്നു ദുഃഖിക്കുന്നിവർ

മധു ഭവ്യതയോടെ കുറുപ്പുസാറിന്റെ മുന്നില്‍ ചെന്നുനിന്നു. അദ്ദേഹം എന്താണ് പറയാന്‍ പോകുന്നതെന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ. ''മധൂ, നിനക്കൊരു ജോലി വാങ്ങിത്തരുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. അതിനെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കാനാണ് വിളിച്ചത്.'' കുറുപ്പുസാര്‍ ചാരുകസേരയില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: ''കൃഷ്ണപിള്ള എന്റെ ഉറ്റ ചങ്ങാതിയായിരുന്നു. പിള്ളയുടെ മകന്‍ എനിക്കന്യനല്ല. അതിനാല്‍ നീ മറ്റെങ്ങും ജോലിക്കു പോകേണ്ട. എന്റെ സ്ഥാപനത്തില്‍ത്തന്നെ മധുവിന് ജോലി നല്‍കാം.''

ഇക്കാണുന്ന കടലുണ്ടല്ലോ വെള്ളം നിറഞ്ഞൊരു രാജ്യത്തിന്റെ ആകാശമാണത്.. അവരുടെ മേഘങ്ങളെ തിരകളെന്നു വിളിച്ച് അവരുടെ ആകാശ ജീവികളെ

കുറച്ച് അധികം വർഷങ്ങൾ ആയിട്ടുണ്ടാവില്ല കാശ്മീരിലേക്ക് വീണ്ടും പഴയതുപോലെയൊക്കെ വിനോദസഞ്ചാരത്തിനായി പോയി തുടങ്ങിയിട്ട്, ചെറിയ പ്രായം തൊട്ട് ചെറിയ ക്ലാസ്സു തൊട്ട് പഠിക്കുകയും

They met like leaves caught in a breeze, Two strangers dancing through life's tease. No reason why , no grand design, Just fate deciding, "This one's fine." From teasing laughs to shared late calls,

സൂര്യാസ്തമയം കഴിഞ്ഞ് ഏകദേശം നാലു മണിക്കൂറുകൾ ആയിക്കാണണം. അമ്പലവിളക്കുകൾ അണഞ്ഞു പരിസരം ശൂന്യമായപ്പോൾ വൃദ്ധൻ പതുക്കെ ആൽത്തറയ്ക്കൽ നിന്നെണീറ്റു. മുന്നിൽ വിരിച്ചിട്ടിരുന്ന തുണിയിൽ, വീണുകിടന്നിരുന്ന നാണയത്തുട്ടുകൾ പെറുക്കിയെടുത്തു. മറ്റെല്ലാം ചുരുട്ടി ഭാണ്ഡത്തിലാക്കി. സന്തതസഹചാരിയായ മുളവടിയിൽ താങ്ങി എണീറ്റുനിന്നു മൂരി നിവർന്നു. ക്ഷേത്രത്തിനു നേരെ കണ്ണുകൾ പായിച്ചു ഒരു നിമിഷം ധ്യാനനിരതനായി നിന്നു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞു സമീപത്തുള്ള അങ്ങാടിയിലെ കടത്തിണ്ണകളിൽ ഒന്നിലേക്ക് പതുക്കെ നടന്നു.

വിടർന്ന താമരയിതളുകൾക്കു - ള്ളിൽ ആ കരിവണ്ട് ആനന്ദത്തോടെ വട്ടമിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു... സൂര്യാസ്തമനം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ താമര കൂമ്പിപ്പോയി.. കഷ്ടം..!

പ്രത്യാശയുടെ തീര്‍ത്ഥാടകനേ, പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ വിട ചൊല്ലാം,

ഭൂതേശ! ദേവനാണാവിടുന്നെന്ന ചിന്തയാലെയകന്നു നിന്നിടുന്നേന്‍ സ്വന്തമാണെന്ന ചിന്തയാലങ്ങയോ ടാദരം തെല്ലും കാട്ടുന്നുമില്ല ഞാന്‍. താതനായ് കരുതുന്നതാല്‍ താവക പാദപത്മം നമസ്‌ക്കരിച്ചീടുന്നേന്‍ കൂട്ടുകാരനാണെന്നു ചിന്തിച്ചു ഞാന്‍ ഹസ്തദാനം നടത്തുന്നുമില്ലഹോ!

When Appuppa, my grandfather, meted out Destiny Among my shades of lipsticks, He gave me One – a Belgian Brown. With a twist of a cap,

കഷണ്ടിയുണ്ടെന്റെ അച്ഛന് കാണുവാനും കറുത്തതാണ്..!! "കരിമംഗല്യം "കയറിയ കവിളും കുഴിഞ്ഞ കൺതടങ്ങളും..!! നരച്ച മുടിയും നീണ്ട താടിയും ചുളുങ്ങിയ തൊലിപ്പുറവും അസ്ഥികൾ തെളിയും നെഞ്ചും

പോയ്പോയ നല്ല ദിനങ്ങൾ ഒന്നുകൂടിയൊന്നെത്താൻ എന്തുനൽകേണമെൻ ജീവിത യാത്രയിലെന്നു പ്രകൃതി........ പരസ്പരം വഞ്ചിച്ചും കുടിലത കൊണ്ടും സമ്പാദിക്കാനോ - ടുന്നവർക്കെന്തുനാണമിന്ന്.

കുടൽനാളം എരിയുമ്പോൾ മഞ്ഞളിക്കുന്ന കണ്ണിൽ സൂര്യനും ഇരുട്ട് നിറക്കുന്നു. ഞങ്ങടെ നിലവും, ഞങ്ങടെ നിലാവും കോരിയെടുത്ത്, ഞങ്ങടെ കാടും കാറ്റും കവർന്നെടുത്ത്, കബളിപ്പിച്ചും, വശീകരിച്ചും ഞങ്ങടെ കുടിയും ഞങ്ങടെ കടിയും

കനത്ത ശബ്ദങ്ങൾ- പ്രകമ്പനം കൊള്ളും- നനുത്ത മൺതരിക്കരികിൽ- നിൽക്കുമ്പോൾ; ഹൃദയരക്തത്തിൻ- കറ പടരുമ്പോൾ- പതാകയിൽ ശാന്ത-

ദിവ്യമാം സാന്നിദ്ധ്യത്തിൻ സുന്ദരപ്രകാശത്തെ തൊട്ടറിഞ്ഞ ദേശീകവര്യരെയൊട്ടു തേടിയലഞ്ഞേൻ ഞാനും ; കാലിനു പകരം കിടച്ചു അസ്പഷ്ടം ചില്ലറ കാൽപ്പാടുകൾ മാത്രം !

ചില പച്ചവെളിച്ചങ്ങളെ അപായസൂചനയായി എണ്ണിയതിന്.. ചില പോസിറ്റീവുകളെ നെഗറ്റീവായി കണക്കാക്കിയതിന്... ചില വെളുപ്പുകളെ ഇരുട്ടാക്കി മാറ്റിനിർത്തിയതിന്...

മനുഷ്യനു വയറും വിശപ്പും പോലെ അത്യാവശ്യമായ ഒന്നാണു വിജ്ഞാന ദാഹം ശമിപ്പിയ്ക്കാനുള്ള പുസ്തകം.

ഒരു മഴക്കാലത്തിന്നോർമ്മയിലാക്കിളി അറിയാതെ തേങ്ങുമാ കാഴ്ച കണ്ടോ? ഓർമ്മകളേറെ തളർത്തിയോരാദിന - മേറെക്കനവുള്ളതായിരുന്നു. കിന്നാരമോതുവാനെത്തിയോരാ കാറ്റു മല്ലലില്ലാത്തൊരാ നാളുകളും ഇന്നലെയെന്നപോലോർത്തവൾ പിന്നെയും കണ്ണുനീരാലേ കഥ പറഞ്ഞു മാറിയണഞ്ഞൊരാ വാസന്തകാലത്തിലാമരക്കൊമ്പിലായ് കൂട് കൂട്ടേ

ശ്രീ എ സി ജോർജ് തന്റെ റെയിൽവേ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെ  വെളിച്ചത്തിൽ എഴുതിയ ഒരു കഥയാണിത്. 1960-70 കാലഘട്ടത്തിലെ  കേരളത്തിലെയും ബാംഗളൂരിലെയും  മലയാളി ജീവിതമാണ് പശ്ചാത്തലം.  പാളങ്ങൾ വിലാസിനിയുടെ കഥയാണ്. മനുഷ്യ സമൂഹത്തിലെ ചൂഷണത്തിന്റെ കഥയാണ്.  വിലാസിനി എന്ന ഇരയുടെ കഥ. കഥ,  കഥാപാത്രങ്ങൾ, കഥയിലെ പ്രമേയങ്ങൾ, പ്രതീകങ്ങൾ എന്നിവക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു അവലോകനമാണ് ഈ ലേഖനം.

ഫോട്ടോ പ്രസീത വാട്ട്സാപ്പിൽ അയച്ചുതരുന്ന നിമിഷംവരെ പ്രസീതയുടെ ഭർത്താവിന്റെ സഹോദരിയാണു വിമലാദേവിയെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.

ഒരു വേട്ടക്കാരനു വേണ്ട ഗുണങ്ങളെല്ലാം , പ്രധാനമായും നിശ്ചയദാർഢ്യം വ്യാളിയ്ക്കു വേണ്ടുവോളമുണ്ടായിരുന്നു. ഇരയുടെ പിന്നാലെ കൃത്യതയോടെ

കിനാവിന്റെ തീരത്ത് കിളിവാതിലടക്കാതെ വഴിക്കണ്ണുമായി ഞാന്‍

ലക്ഷ്മി മുറി തുറന്നുകൊടുത്തു. ആദ്യം അവളും അവള്‍ക്കു പിന്നാലെ മധുവും മുറിക്കുള്ളിലേക്കു കടന്നു. എല്ലാ സജ്ജീകരണങ്ങളും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന മനോഹരമായ ഒരു മുറി. അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ മുറിയിലെമ്പാടും പരതി നടക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ അവന്റെ മുഖത്ത്. ''എന്താ ഇഷ്ടമായോ?'' ലക്ഷ്മിയുടെ അന്വേഷണം. ''ഉവ്വ്; വളരെ ഇഷ്ടമായി.'' ''ആരെ? എന്നെയോ?'' അവളുടെ പൊടുന്നനെ ഉള്ള അന്വേഷണം. മനസ്സിലെ വേദനകള്‍ മറന്ന് മധു മന്ദഹസിച്ചു പോയി. ''റൂം ഇഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്നാണ് പറഞ്ഞത്.''

കാലങ്ങളായി ചവിട്ടി നടന്ന കല്ല് ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലെത്തി. പണ്ട് ചവിട്ടി നടന്നവർ

ജനനി ചില നാൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കും .. ചിലപ്പോൾ വിശപ്പില്ല എന്നു പറയും . ഇടയ്ക്കിടെ അലമാര തുറന്നു ചിതാഭസ്മം അടങ്ങിയ കലശം കൈയിൽ എടുക്കും . ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ അത് തിരികെ വെക്കും .