അറബിഭാഷയിൽ “ഉറൂബ്” എന്നു പറഞ്ഞാൽ
യൗവ്വനം നശിക്കാത്തവൻ.
പക്വതയുടെ പച്ചക്കറികളും,
ജീവിതത്തിന്റെ മൃദുലതയും കൊണ്ടുള്ളത്.

ഉറൂബ് എന്നതൊരു മുസ്ലിം പേരാണ്.
പക്ഷേ അതിന്റെ പിൻഭാഗത്ത്
മലബാറിന്റെ മനസു നിറഞ്ഞ ഒരു മനുഷ്യനാണ് – പി. സി. കുട്ടികൃഷ്ണൻ.
നിങ്ങൾക്കറിയാമല്ലോ?

ഗാന്ധിയൻ, പ്രകൃതിപ്രേമി, ആകാശവാണിയിലെ ശബ്ദവൃക്ഷം…
ഒരു പുരുഷനായ് തന്റെ പേരിൽ എഴുതാൻ
മുൻകൂർ അനുമതി വേണമെന്ന്
അധികാരികൾ പറഞ്ഞു.
അപ്പോൾ ആ പേരിന്റെ പടക്കം പൊട്ടിക്കാൻ വേണ്ടിവന്നു
ഒരു തൂലികാനാമം.

അവരുടെ അമ്മയും അച്ഛനും
"രാമകൃഷ്ണൻ" എന്നുതന്നെ വിളിച്ചിരുന്നത്.
പക്ഷേ വായിലിരുത്താൻ
“ഉറൂബ്” എന്ന പുത്തൻപേരിനേർ പറ്റുമോ?

ആ പേര് അവരുടെ നാവിൽ പൂത്തുലഞ്ഞിരുന്നോ?

പക്ഷേ, നോക്കൂ:
“നീർച്ചാലുകൾ” എന്ന ആദ്യകൃതി മുതൽ
25 ഓളം കൃതികൾ!
നാടകങ്ങളും:
തീ കൊണ്ടു കളിക്കരുത്, മണ്ണും പെണ്ണും, ലേഡീസ് ജാനു, മിസ് ചിന്നു...

പേര് വെറും ചിഹ്നമല്ല...
പേരിൽ പതിഞ്ഞത് ഒരു കാലഘട്ടം,
ഒരു അവകാശവാദം.

"ഉറൂബ്" എന്നത് അറേബ്യൻ എന്നും
(കഴിഞ്ഞാൽ യൂറോപ്യൻ എന്നും)
അറബിക് ഭാഷയിലെ അരുതായ പാഠങ്ങൾ:
ഹിമാർ അൽ ഉറൂബ് – അറേബ്യൻ കഴുത,
സാക്കർ അൽ ഉറൂബ് – അറേബ്യൻ പരുന്ത്.
അത് പോലെ തന്നെ:
പേർക്ക് അർത്ഥവും നിലയും വേഷവും ഉണ്ട്.

പേരില്ല എങ്കിൽ എവിടെ ആഖ്യാനമുണ്ടാവും?
പേരിലാണല്ലോ മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ മൊത്തം മുദ്ര.

എന്റെ പേരു “ലീല”. 
“കൃഷ്ണന്റെ ലീലാവിനോദം” എന്റെ കൈയിൽ ഒഴിപ്പിച്ചത്.
മരിച്ചവീട്ടിൽ ചെന്നാലും ഞാൻ ഫലിതം പറയും —
അത് എന്റെ വേഷമല്ല, ഞാൻ ആ വേഷമാണ്.

പേര് വെക്കുമ്പോൾ
പാത വെക്കുന്നതുപോലെയാണ്.
പാത തെറ്റിയാൽ ജീവിതം വഴിമുട്ടും.

പേര് വച്ചാൽ മാത്രം മതിയല്ല...
പേർക്കു പകരം അർത്ഥവും അർഹതയും ഉണ്ടാകണം.

Leelamma Thomas, Botswana