Geetham 78

When the creation was new and all the stars shone in their first splendour, the gosd held their assembly in the sky and sang 'Oh, the picture of perfection! The joyunalloyed!'

But one cried of a sudden – 'It seems that somewhere there is a break in thechain of light and one of the stars has been lost.'
The golden string of their harp snapped, their song stopped, and they cried in dismay – 'Yes, that lost star was the best, she was the glory of all heavens!'

From that day the search is unceasing for her, and the cry goes on from one to the other that in her the world has lost its one joy!
Only in the deepest silence of night the stars smile and whisper among
themselves –'Vain is the seeking! Unbroken perfection is over all!'

ഗീതം 78

അണ്ഡകടാഹ സൃഷ്ടി കര്‍മ്മത്തീന്നും
ആദ്യനന്നു വിരമിച്ച വേളയില്‍
അഭ്രം താരപ്രഭാകീര്‍ണ്ണമാകവേ
ആശ്ചര്യാല്‍ ദേവസംഘമിത്ഥം പാടി,

ഹാ, എന്താനന്ദം സമ്പൂര്‍ണ്ണമാം ചിത്രം !
ഹാ, എന്തുദാത്തമാം മന്ത്രം, സംഗീതം !
ഹാ, എന്തത്ഭുതം, നവ്യമാമീ സൃഷ്ടി !
ഹാ, എന്താശ്ചര്യമര്‍ക്കേന്ദു താരകള്‍ !

അന്നുരച്ചാ സദസ്യനൊരാളിദം
ജോതിര്‍മാലികാ താരകമൊന്നെങ്ങോ
പൊട്ടിപ്പോയതായ് കാണ്‍മതുണ്‍ടെങ്ങത് ?
തന്ത്രികള്‍ പൊട്ടി ഗാനം നിലച്ചുടന്‍ ?

നഷ്ടതാരകാന്വേഷണ വ്യഗ്രരായ്
വിഷ്ടപ ജനം രാപ്പകല്‍ തേടുന്നാ 
നഷ്ടനക്ഷത്രം സ്വപ്രഭാപുരക –
ശ്രേഷ്ഠ സൃഷ്ടിയാമെന്നഭിവാഞ്ഛയാല്‍.

രാപ്പകല്‍ ജനം നിദ്രാവിഹീനരായ്
രാപ്പകലെന്യേ നിത്യമതൃപ്തരായ്
നഷ്ടതാരമീ ലോകം തമിസ്രമായ്
നിര്‍ത്തിയെന്നു വദിച്ചുഴന്നു ജനം.

താരജാലങ്ങള്‍ നിശ്ശബ്ദ രാവതില്‍
സ്‌മേരമന്ത്രണം ചെയ്‌വൂ നിഗൂഢമായ്
നിഷ്ഫലങ്ങളീയന്വേഷണമെല്ലാം,
നക്ഷത്രമെങ്ങും പോയില്ലിവിടണ്‍ട്.

ആദ്യന്‍ = ഈശ്വരന്‍ അഭ്രം = ആകാശം
വിഷ്ടപം = ലോകം തമിസ്രം = ഇരുട്ട്
…………………………………………

Geetham 79

If it is not my portion to meet thee in this my life then let me ever feel that I have missed thy sight – let me not forget for a moment, let me carr the pangs of this sorrow in my dreams and in my wakeful hours.
As my days pass in the crowded market of this world and my hands grow full with he daily profits, let me ever feel that I have gained nothing - let me not forget for a moment, let me carry the pangs of this sorrow in my dreams and in my wakeful hours.

When I sit by the roadside, tired and panting, when I spread my bed low inthe dust, let me ever feel that the long journey is still before me – let me not forget for a moment, let me carry the pangs of this sorrow in my dreams and in mywakeful hours.

When my rooms have been decked out and flutes sound and the laughter there is loud, let me ever feel that I have not invited thee to my house – let me not forget for a moment, let me carry the pangs of this sorrow in my dreams and in my wakeful hours.

ഗീതം 79

സര്‍വ്വേശാ ! തവ ദര്‍ശനമീദിനം
സാധ്യമാകുന്നീലെങ്കിലെനിക്കതീ –
ജീവിതത്തില്‍ ലഭിക്കില്ലെന്ന ചിന്ത
മേവിടട്ടെയെന്‍ ചിത്തത്തില്‍ സന്തതം,

നിത്യമാസ്മൃതി സുപ്തിയില്‍, ജാഗരേ,
നിശ്ചലം തങ്ങി നില്‍ക്കട്ടെന്‍ മാനസേ.
എത്ര നാളുകളീ ലോക വാസത്തില്‍
എത്ര സമ്പത്തെന്‍ കൈകളാര്‍ജ്ജിച്ചാലും

ഏതും നേടുന്നതില്ലെന്ന സംജ്ഞയില്‍
എന്‍മനം സദാ ക്ലിഷ്ടമായീടട്ടെ !
ഏവമാ ദുഃഖം നിദ്രാ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
എന്റെ മാനസം താങ്ങിടട്ടന്വഹം.

ക്ഷീണനായ് പാതയോരത്തിരിക്കവേ
ആയാസാല്‍ ശയ്യ ധൂളിയാല്‍ നീര്‍ക്കവേ
ദീര്‍ഘമാം മാര്‍ഗ്ഗം മുന്നില്‍ ശേഷിപ്പതാ –
ണെന്ന ചിന്തയെന്‍ ചിത്തത്തില്‍ തിങ്ങട്ടെ !

ജാഗരത്തില്‍ സുഷുപ്തിയിലും മമ 
ഹൃത്തമാ ദുഃഖ ചിന്തയില്‍ മുങ്ങട്ടെ !
വീണാനാദത്താല്‍ കേളീഹാസങ്ങളാല്‍
വീടിന്നങ്കണം മേളിച്ചീടുമ്പൊഴും

ഭൂഷയാല്‍ ഗേഹം മോടിയാക്കുമ്പൊഴും
നിന്നെയെന്‍ ഗൃഹേ കൂട്ടുന്നീലെന്നതാം
സന്താപം നിദ്രാ ജാഗരം രണ്‍ടിലും
അന്തഃരംഗം മറക്കാതിരുന്നെങ്കില്‍ !
സുപ്തി = ഉറക്കം ജാഗരേ = ഉണര്‍ച്ചയില്‍
………………………………………………..
(Yohannan.elcy@gmail.com

Read More: https://www.emalayalee.com/writers/22