സാഹിത്യവും സംഘടനകളും (ലേഖനം : ജോണ്‍ വേറ്റം)
സുരക്ഷിതമായ ജീവിതത്തിനായി വിദേശങ്ങളില്‍ താമസിച്ചാലും, ജന്മ ദേശത്തോടുള്ള ബന്ധവും സ്വന്തം ഭാഷയോടുള്ള സ്നേഹവും ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ച് കരുതലോടെയാണ് പ്രവാസിമലയാളികള്‍ ജീവിക്കുന്നതു്. അവരുടെ അഭിമാനപൂരിതവും മധുരതയേറിയതുമായ പ്രയത്നഫലമാണ് വിദേശ മലയാള സാഹിത്യം!
ആകമാന മലയാള സാഹിത്യത്തിന്റെ സ്വഭാവം ഏകമാണെന്നും, ദേശീയപരമായ വ്യത്യാസമനുസരിച്ച് അതിനെ വേര്‍തിരിക്കാന്‍ സാദ്ധ്യമ ല്ലെന്നും അഭിപ്രായം ഉണ്ടായി. സാഹിത്യം സംബന്ധിച്ച വാസ്തവസ്ഥിതി മനസ്സിലാക്കാത്തതാണ് മുഖ്യകാരണമെന്നും കരുതപ്പെടുന്നു.
ഒരു ചെറിയ സംസ്ഥാനത്തിന്‍റെ ഔദ്യോഗിക ഭാഷയാണല്ലോ മലയാളം. അതിനോടുള്ള അഭിഭക്തബന്ധവും അനുഭവസ്മരണകളും ഉള്‍ക്കൊണ്ട് നടത്തുന്ന സാഹിത്യ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലൂടെ, മലയാള സാഹിത്യത്തെയും ലോകവ്യാപകമാക്കുവാന്‍ പ്രവാസി മലയാളികള്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. മലയാള സാഹിത്യത്തിന് ബഹുത്വഭാവങ്ങളുണ്ട് എന്ന ധാരണയും ശക്തിപ്പെട്ടു. ഒരു പ്രാദേശിക ഭാഷക്ക്‌, അന്താരാഷ്ട്ര നിലവാരത്തിലേക്ക് ഉയരാന്‍ സാധിക്കുമൊ എന്ന സംശയാസ്പദമായ ചോദൃവും ഉയര്‍ന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്.
സാഹിത്യം സംബന്ധിച്ച അന്വേഷണം സാധാരണമല്ല. സാഹിത്യം ഒരു ശാസ്ത്രവുമല്ല. സൃഷ്ടിയാണ്. അതിന് ഉയര്‍ന്ന സ്ഥാനവും മൂല്യവുമുണ്ട്. അനുഭവങ്ങളുടെയും, ഓര്‍മ്മകളുടെയും, കാല്‍പനികതയുടെയും, കാഴ്ചപ്പാടു കളുടെയും, സാരാംശവും, മനുഷ്യചിന്തകളുടെ പ്രതിഫലനങ്ങളും അതില്‍ ഉണ്ടായിരിക്കും. ചരിത്രാധികാല ജനവാസംമുതല്‍ സമകാലിക സാഹചര്യം വരെയുള്ള സംഗതികള്‍, അത് ജനസമക്ഷം സമര്‍പ്പിക്കുന്നു. കലകളുടെ വേദികളില്‍ ആകര്‍ഷണീയതയും, സംഗീതത്തിന്‍റെ ആത്മാവില്‍ മധുര്യവും ചൊരിയുന്നുണ്ട് .
ജനാധിപത്യം, രാജവാഴ്ച, സര്‍വ്വാധിപത്യം, സ്വേച്ഛാധിപതൃം എന്നീ ഭൗതിക ഭരണസബ്രദായങ്ങളില്‍ വിചാരവിപ്ളവമായും, വിമര്‍ശനമായും സാഹിത്യം കടന്നുചെല്ലും. മത രാഷ്ട്രിയ സാമൂഹിക ശക്തികളുടെ തെറ്റായ പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങളെ ചോദ്യംചെയ്യും. നീതിക്കും സമാധാനത്തിനും വേണ്ടി വീറോടെ വാദിക്കും. നന്മകളെ സനാതനമാക്കാനും തിന്മകളെ വിച്ഛേദിക്കാനും നിരന്തരം ഉപദേശിക്കും. പ്രണയത്തിന്‍റെ കാന്തികതയും മാന്ത്രികത്വവും മനസ്സുകളില്‍ നിറയ്ക്കും. അറിവിന്‍റെ ആഴങ്ങളില്‍ സഞ്ചരിക്കും. സുഖദ ജീവിതത്തിനു മാര്‍ഗ്ഗദര്‍ശനം നല്കും. പിന്നയോ, സാഹിത്യമൊരു ഔഷധവും വിജ്ഞാനികവുമാണ്.
സാഹിത്യത്തിനുമേല്‍ അധികാരികളും പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ഇല്ല. അതിന്റെ പ്രമാണീയത വേറിട്ടുനില്‍ക്കുന്നു. സാഹിത്യസൃഷ്ടിയുടെ ഉടമാവകാശം അതിന്റെ രചയിതാവിനും അത് വാങ്ങുന്നവര്‍ക്കും ആയിരിക്കും. സാഹിത്യ ചൂഷണം നിലവിലുള്ളതിനാല്‍, രചനകളുടെ ഉടമാവകാശം തെളിയിക്കേണ്ട സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവാം. ആര്‍ക്കുവേണ്ടി, എന്തിനുവേണ്ടി എഴുതുന്നു എന്ന ചോദ്യം, എഴുത്തുകാരെയും ഗ്രന്ഥകാരന്മാരെയും തമ്മില്‍ വേര്‍തിരിക്കുന്നു.
ആവശ്യക്കാരുടെ താല്പര്യമനുസരിച്ചു എഴുതിക്കൊടുത്തു പ്രതിഫലം വാങ്ങുന്നവരും, തൊഴിലുടമയുടെ നിര്‍ദ്ദേശപ്രകാരം എഴുതിക്കൊടുത്തു ശമ്പളം വാങ്ങുന്നവരും, രേഖാസമേഹം തയ്യാറാക്കുന്നവരും എഴുത്തുകാരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്. അവര്‍ ആരുമാകാം. എന്തും എഴുതാം. പ്രസിദ്ധീകരിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും, ഏഴുതി കൊടുത്തതിന്മേല്‍ അവര്‍ക്ക് ഉടമസ്ഥാവകാശം ഇല്ല.
ഒരു കൃതിയുടെ ഉപജ്ഞാതാവാണ് ഗ്രന്ഥകാരന്‍. അറിവും, ആവിഷ്കാര ശേഷിയും, ആഖ്യാനശൈലിയും, ഭാവനയും, വായനയും, വാക്യശേഖരവും, സര്‍ഗ്ഗാത്മകതയും ഉള്ളവര്‍. സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം എഴുതി പ്രസിദ്ധീകരിക്കു കയും, അതിന്റെ ഉടമാവകാശം കൈവശംവച്ച് അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കൃതികള്‍ ഇഷ്ടദാനം ചെയ്യുന്നതിനും, വില്‍ക്കുന്നതിനുമുള്ള അവകാശവും ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവില്‍ നിക്ഷിപ്തമാണ്. ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ, ഗ്രന്ഥത്തിന്മേലുള്ള അവകാശം; “മരണാനന്തര പകര്‍പ്പവകാശമായി”, അവരുടെ അനന്തരാവ കാശികള്‍ക്കായി സംരക്ഷിക്കപ്പെടും.
ആചാരങ്ങള്‍, ജീവിതരീതികള്‍, കുടുംബങ്ങള്‍, പ്രവൃത്തികള്‍ വിശ്വാസ ങ്ങള്‍, സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍, സാമൂഹികസംഗതികള്‍, സ്വഭാവങ്ങള്‍, ശാസ്ത്രങ്ങള്‍ എന്നിവയിലൂടെ ഉണ്ടാകുന്നതാണല്ലോ മാനവസംസ്കാരം. വ്യത്യസ്തമായ കാരണങ്ങളാല്‍ അതിനു മാറ്റം ഭവിക്കാറുണ്ട്. പുതിയതും പഴയതുമെന്നു സംസ്ക്കാരത്തെയും തരംതിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഏതോന്നിനെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുന്ന തിന്, ആര്‍ക്കും ആരുടേയും അനുമതി വേണ്ട, എന്നാല്‍, സത്യം പറയാന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം ഇല്ല. ആധുനികവാദികളും, അസ്തിത്വവാദികളും, ആത്മനിഷ്ഠമായ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങള്‍ വെളിപ്പെടുത്തുന്നവരും, സാമൂഹിക രീതികളും, മാതൃകാപരമായ മാനദണ്ഡങ്ങളും ഉണ്ടാക്കുന്നവര്‍, സാഹിത്യ സ്രഷ്ടാക്കളുടെ സമൂഹത്തിലുണ്ട്. അഭ്യസ്തവിദ്യരും, തത്വജ്ഞാനികളും, പത്രാധിപന്മാരും, വിദ്യാര്‍ത്ഥി സമൂഹവും, വിശകലന വിദഗ്ദ്ധരും, വേദനിന്ദകരും, സാമാന്യ മനുഷ്യരും, സാഹിത്യവിമര്‍ശകരും വായനക്കാരില്‍ ഉണ്ടാവും.
സാഹിത്യ ഘടകങ്ങളായ കഥ, കവിത, നോവല്‍, നാടകം, നിരൂപണം എന്നിവക്കുമുപരി, ആസ്വാദനമെന്ന ആശയത്തോടെ, ജനപ്രിയസാഹിത്യം വേണമെന്നായി. സമാധാനവും സാഹോദര്യവും സ്നേഹവും പകര്‍ന്നു കൊടുക്കുകയും, ധാര്‍മ്മികതയില്‍ ഉറച്ചുനിന്നുകൊണ്ട് സന്തുഷ്ടഭാവിയിലേക്ക് മാര്‍ഗ്ഗദര്‍ശനം നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്ന ഉപദേശകനായിരിക്കണം സാഹിത്യം എന്ന അഭിപ്രായവുമുണ്ട്.
ഇന്ത്യന്‍ ദ്രാവിഡ (തമിഴ്) സംസ്‌കാരങ്ങള്‍ കൂടിച്ചേര്‍ന്നതായിരുന്നല്ലോ പുരാതന കേരള സംസ്കാരം. അതില്‍, ജാതി മത വ്യവസ്ഥകളും, മതപരമാ യ ഉന്നതത്വങ്ങളുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അക്കാരണത്താല്‍ത്തന്നെ, കേരളീയ സാഹിത്യം പ്രാചീനകാല സംസ്കാരത്തില്‍ നിന്നും ഉളവായതാണെന്നു വിശ്വസിക്കാം. അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യത്തിനും കേരളിയ സാഹിത്യ ത്തിനും തമ്മില്‍ ശ്രദ്ധേയമായ വ്യത്യാസങ്ങളും ഉണ്ട്.
അടിമത്തം, അവതാരങ്ങള്‍, ആചാരങ്ങള്‍, ആത്മീയത, ഇടതു വലതു രാഷ്ട്രിയ പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍, കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് ചിന്ത, കര്‍ഷകരംഗം, ഗ്രാമീണം, കുലീനത്വം, തറവാടിത്തം, തൊട്ടുകൂടായ്മ, തൊഴിലാളി സമരം, ജാതിഭ്രഷ്ട്, പാതിവ്രത്യം, മന്ത്രവാദം, മരണാനന്തര കര്‍മ്മങ്ങള്‍, വര്‍ഗ്ഗസംബ്രദായങ്ങള്‍, സാമൂഹ്യപരിഷ്കാരം എന്നിവ ഉള്ക്കൊണ്ടതാണ് കേരളിയ സാഹിത്യം. മലയാള ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ അത് തെളിയിക്കുന്നു. പാശ്ചാത്യഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ മലയാള ത്തില്‍ വിവര്‍ത്തനം ചെയ്തുതുടങ്ങിയതോടെ, കേരളത്തിലെ സാഹിത്യ ശില്‍പികളുടെ ആശയങ്ങള്‍ക്കും ആവിഷ്കാരങ്ങള്‍ക്കും അംശമായി മാറ്റം വന്നു. സമൂല പരിവര്‍ത്തനം ഉണ്ടായിട്ടുമില്ല.
പൊതുവെ, അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യത്തിലെ വിഷയങ്ങള്‍, ആധുനികവും അന്തര്‍ദ്ദേശീയവുമാണ്. നൂതന സംഭവങ്ങള്‍, ആഘോഷങ്ങള്‍, ആയുധനിര്‍മ്മാണം, കാവ്യ കഥാസാഹിത്യം, കുടിയേറ്റം, ചരിത്രസത്യങ്ങള്‍, ബഹിരാകാശ സഞ്ചാരം, മനുഷ്യാവകാശങ്ങള്‍, ദേശീയമേധാവിത്വം, മൂലധന വാദം, വംശീയസമരങ്ങള്‍, വിദേശ വിവരങ്ങള്‍, ശാസ്തീയകണ്ടുപിടുത്ത ങ്ങള്‍, സര്‍വ്വമത സ്വാതന്ത്രൃം, സാഹിത്യ സാംസ്ക്കാരിക സംഘടനകള്‍ എന്നീ വിഷയങ്ങള്‍ അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ട്.
കേരളത്തില്‍, ജാതി മത വിശ്വാസങ്ങളുടെ സ്വാധീനത്തിലും, രാഷ്ട്രിയ സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലും മലയാള സാഹിത്യം ഒതുങ്ങിനില്‍ക്കുന്നു. അതേ അന്തസ്സത്തയുള്ള കേരളിയ സാഹിത്യം തന്നെയാണ്, പ്രവാസി മലയാ ളികളിലൂടെ, വിദേശങ്ങളില്‍ എത്തിയതെന്ന് നിരീക്ഷകര്‍ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. കേരളീയ സാഹിത്യം ഉന്നതവും കുറ്റമറ്റതുമാണെന്നും, വിദേശ മലയാള സാഹിത്യത്തിനു നല്ല നിലവാരം ഇല്ലെന്നും, സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ അഭാവം അതിനു കാരണമായെന്നും അഭിപ്രായമുണ്ടായി. ആശയദാരിദ്ര്യം ഉള്ളവര്‍ അത് അപ്പാടെ അംഗീകരിച്ചു. ഉപദേശങ്ങള്‍ക്കും കാര്യലാഭത്തിനും വേണ്ടി, കുറേ സംഘടനകളും സംഘാടകരും, കേരളത്തില്‍ നിന്നും ഉദ്ഘാടകരെയും സാഹിത്യഅദ്ധ്യാപകരെയും ക്ഷണിച്ചുവരുത്തി. അതോടെ, അമേരിക്കന്‍ മലയാളസാഹിത്യരംഗത്ത്‌, നിസ്സംഗതയുടെ ഭാവങ്ങള്‍ പ്രകടമായി. കേരളത്തി ലെ സാഹിത്യസൃഷ്ടിളോട് താരതമ്യപ്പെടുത്താവുന്ന കാര്യഗൗരവമുള്ള രചന കളും, വായനക്കാരും അമേരിക്കയില്‍ ഇല്ലെന്ന പരാമര്‍ശവും പടര്‍ന്നു.
ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടും അല്ലാതെയും അമേരിക്കയില്‍ വരുന്ന, അധികാരികളും, രാഷ്ട്രിയ നേതാക്കളും, പത്രപ്രവര്‍ത്തകരും, സാഹിത്യകാരന്മാരും, സംഘാടക രെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്ന ധാരണയുണ്ടായി. ആശയപരമായ വഴിത്തിരിവുക ള്‍ക്ക് അത് കാരണമായി. ഏതാനും സംഘടകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനതാല്പര്യങ്ങള്‍ കേരളത്തിലേക്ക്‌ തിരിഞ്ഞു. അവിടെയുള്ള ഉന്നതസ്ഥാനീയരും മറ്റുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നതിനും, പ്രസാധകരെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിനും, പുസ്തക പ്രകാശനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നതിനും, കേരളത്തിലുള്ള ഏജന്‍റെുമാര്‍ സഹായിക്കു ന്നുണ്ടത്രേ. ഇക്കാരണങ്ങളാല്‍, അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യരംഗം മെല്ലെ പരിത്യജിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന ചിന്തയും പൊന്തിവന്നു. സാഹിത്യത്തെ സര്‍വ്വത്ര ശക്തിപ്പെടുത്താന്‍, അര്‍പ്പണബോധവുമുള്ള പ്രവര്‍ത്തകരും സംഘടനകളും
പ്രവര്‍ത്തന പാരമ്പര്യവും, സംഘാടക ശക്തിയും സേവനസന്നദ്ധതയുമു ള്ള, കുറെ ധനികരും, അമേരിയ്ക്കയിലെ സാംസ്കാരിക സംഘടനകളുടെ അണിയത്തുണ്ട്. “വേറിട്ട്‌ നിന്നാലേ വളരാനും വിജയിക്കാനും സാധിക്കു” എന്ന മനോഭാവത്തോടെ നില്‍ക്കുന്ന സംഘടനകളമുണ്ട്. പരസ്പരബന്ധം അവര്‍ക്കാവശ്യമില്ല. ഇതിന്‍റെയെല്ലാം ഫലമായി, സംഘടകളുടെ പ്രോത്സാഹ നവും സഹകരണവും, അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യപ്രവര്‍ത്തനത്തിന് കിട്ടാതായി. ഇതിന് മാറ്റം ഉണ്ടാകണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവരുമുണ്ട്. ഈ ഘട്ടത്തിലും, അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യരംഗത്തു പിടിച്ചുനില്‍ക്കുന്നവര്‍, കേരളത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും, ഐക്യനാടുകളില്‍ അധ്വാനിച്ചു ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദേശാഭിമാനികളാണ്. സംഘടനകളുടെ പിളര്‍പ്പും മത്സരവും വേഗം ഒഴിവാക്കി, ഏകോപനമുണ്ടാക്കാന്‍, അവര്‍ യഗ്നിക്കുന്നുമുണ്ട്.
മലയാളം മാധ്യമങ്ങളില്‍ വരുന്ന രചനകള്‍ വായിക്കുന്നവരില്‍; ഉന്നതരും പണ്ഡിതന്മാരും വിദ്യാസമ്പന്നരും സാഹിത്യസ്നേഹികളുമുണ്ട്. വായക്കാരില്‍ ചിലര്‍, വായിക്കുന്ന വിഷയങ്ങളില്‍ വിവേചനയുള്ളവരായിരിക്കുന്നില്ല. പ്രസിദ്ധീകരിച്ച രചനകളെക്കുറിച്ചു പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അര്‍ത്ഥമുള്ള അഭിപ്രായ ങ്ങള്‍ രചയിതാക്കളെ സഹായിക്കും. വായനക്കാരെ ആകര്‍ഷിക്കും. എന്നാല്‍, പ്രതികരണം എഴുതാന്‍ അറിവുള്ളവരും ഇല്ലാത്തവരും എഴുതിക്കാണിക്കു ന്നത്, രചനകളോട് ഒട്ടും ബന്ധമില്ലാത്ത, അരോചകവും വിരൂപവുമായ ആരോപണങ്ങളും, സ്വകാര്യങ്ങളുമാണ്. വന്നവഴി മറന്നവരെയും പ്രതികരണ കോളത്തില്‍ കാണാം. ഈ പ്രവണത ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വം നീക്കം ചെയ്യാവുന്നതാണ്. മിക്ക വായനക്കാരും, അഭിപ്രായങ്ങളെ വിലയിരുത്തുന്നത്തിനു അറിവും താല്‍പര്യമുള്ളവരാണ്.
നോര്‍ത്ത് അമേരിക്കയിലുള്ള സകല സാഹിത്യ സംഘടനകളും, ഒരു കേന്ദ്ര സംഘടനയില്‍ ചേര്‍ന്നു സംയുക്തമായിപ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ അനേകം നന്മകള്‍ ഉണ്ടാകും. സാഹിത്യ പ്രവര്‍ത്തനത്തിന്‍റെ വികസനത്തിനും അത് സഹായിക്കും. നിലവിലുള്ള കേന്ദ്രസംഘടന “ലിറ്റററി അസോസിയേഷന്‍ ഓഫ് നോര്‍ത്ത് അമേരിക്ക (ലാന)”യാണ്. അതിന്റെ, ഇപ്പോഴത്തെ എല്ലാ കാര്യനിര്‍വാഹകരും, നല്ല അറിവും പ്രവര്‍ത്തനപരിചയവും ഉള്ളവരാണ്. എന്നാലും; മേഖലാസമ്മേളനം, വാര്‍ഷികസമ്മേളനം എന്നിവയില്‍ അവരുടെ വിദഗ്ധസേവനങ്ങള്‍ ഒതുങ്ങുന്നു. ഒരു നല്ല പുരോഗതിയിലേക്ക്, സംഘടന വേണ്ടത്ര നീങ്ങുന്നുമില്ല. നോര്‍ത്തമേരിക്കയിലുള്ള എല്ലാ സംഘടനകളും, സാഹിത്യപ്രവര്‍ത്തകരും, രചയിതാക്കളും, ലാനയുടെ സമ്മേളനങ്ങളില്‍ സംബന്ധിക്കറുമില്ല. ഇതിന്‍റെ കാരണവും പരിഹാരവും കണ്ടെത്തേണ്ടതാണ്‌. ലാനയിലെ സര്‍വ്വ അംഗങ്ങള്‍ക്കും അന്യോന്യം ബന്ധപ്പെടാനും, പ്രവര്‍ത്തന ങ്ങളെക്കുറിച്ചും മറ്റും യഥാവസരം അറിയുന്നതിനും സഹായിക്കുന്ന, ഒരു ആശയവിനിമയ സംവിധാനം ഉണ്ടാക്കുന്നത് ഏറെ ഉപകാരമായിരിക്കും. അമേരിക്കന്‍ മലയാള സാഹിത്യം, ഇവിടെയുള്ള മലയാളി സമൂഹത്തിന്‍റെ സാംസ്ക്കാരിക സമ്പത്താണ്‌! ഐക്യത്തിന്‍റെ ശക്തമായ ശൃംഖലയാണ്! അതുകൊണ്ട്, മലയാള സംഘടനകളുടെ മൗനമത്സരങ്ങളും വിഭാഗിയതയും, അതിന്റെ മഹത്വം കെടുത്തരുത്.
അമേരിക്കയിലുള്ള സാഹിത്യകാരന്മാരുടെയും, മറ്റ് മലയാളികളുടെയും, പുസ്തകങ്ങള്‍ അച്ചടിച്ചുവിതരണം ചെയ്യുന്ന പ്രസാധകരും, പ്രസ്ഥാനങ്ങളും നോര്‍ത്ത് അമേരിക്കയില്‍ത്തന്നെ ഉണ്ടാവണം. അങ്ങനെ, ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കള്‍ക്ക് വിദേശങ്ങളെ ആശ്രയിക്കേണ്ട ദുരവസ്ഥ ഒഴിവാക്കാം. അത് അഭിമാനകരവും വലിയ സഹായവുമായിരിക്കും! അതിനായിരിക്കട്ടെ ലാനയുടെ അനന്തര പരിശ്രമം!
____________________________
EMalayalee Available in MediaAppUSA
Copyright © 2024 emalayalee.com - All Rights Reserved.
Webmastered by MIPL, Web Hosting Calicut Kerala