സൗഹൃദത്തിൻറെ തീർത്ഥയാത്ര

വാർധക്യത്തിന്റെ ശാന്തമായ പ്രഭാതത്തിൽ, അഞ്ച് ദമ്പതിമാർ-ജീവിതത്തിൻറെ പകുതിയിലധികം കാലം പരസ്പ്‌പരം താങ്ങും തണലുമായി നിന്ന പത്ത് പേർ -ഒരു പുതിയ സ്വപ്നം നെയ്തെടുത്തു. അതിരാവിലെ ബാംഗ്ലൂർ-കന്യാകുമാരി എക‌്സ്പ്രസ്സിന്റെ ഇളകിയാടുന്ന താളത്തിൽ യാത്ര തുടങ്ങി. മൂന്ന് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് നാല് പുണ്യസ്ഥലങ്ങൾ സന്ദർശിക്കാനായിരുന്നു തീരുമാനം. അതൊരു വെറും യാത്രയായിരുന്നില്ല, സൗഹ്യദത്തിൻറെയും വിശ്വാസത്തിൻ്റെയും ഓർമ്മകൾ പുതുക്കാനുള്ള ഒരു സ്വർണ്ണത്തിരശ്ശീല ആയിരുന്നു.

1. കന്യാകുമാരി: മഴ നനഞ്ഞ സ്വപ്‌നഭൂമി

ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് മൂന്നുമണിയോടെ, ഭൂമിയുടെ ദക്ഷിണാഗ്രത്തിൽ, തിരമാലകൾ സംഗമിക്കുന്ന കന്യാകുമാരിയിൽ എത്തിച്ചേർന്നു. ആകാശത്ത് നേരിയ മഴമേഘങ്ങൾ തങ്ങിനിന്നു, ഒരു ചെറിയ മഴയുടെ കുളിര് അന്തരീക്ഷത്തിൽ പരന്നു. റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് വാനിൽ ഹോട്ടലിലേക്ക്. ആ ചെറിയ ചാറ്റൽമഴയെ വകവെക്കാതെ, ബോട്ടിൽ വിവേകാനന്ദപ്പാറ ലക്ഷ്യമാക്കി യാത്രയായി. ഓരോ തിരമാലയും ബോട്ടിൽ തട്ടുമ്പോൾ, അത് അവരുടെ പഴയകാല ഓർമ്മകളെ തട്ടിയുണർത്തി.
പാറയിലെത്തിയപ്പോൾ, അവിടുത്തെ കാറ്റിന് ഒരു ശാശ്വതമായ കുളിർമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നു സമുദ്രത്തിൻറെ ഉപ്പും ധ്യാനത്തിൻറെ നിശ്ശബ്ദതയും കലർന്ന കുളിർമ്മ. അവിടെനിന്ന്, കടലിന് മുകളിലൂടെയുള്ള ഗ്ലാസ്സ് പാലം കടന്ന് അവർ മുന്നോട്ട് നടന്നു. താഴെ തിരകൾ നുരയുന്നത് കണ്ട് ആശ്ചര്യം പൂണ്ട്, അവർ ചെന്നെത്തിയത്, കാലത്തെ സാക്ഷിനിർത്തി കടലിൽ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന തിരുവള്ളുവരുടെ അതിമനോഹരമായ ശിൽപ്പത്തിന് മുന്നിലായിരുന്നു. അതൊരു അത്ഭുതമായിരുന്നു, മനുഷ്യൻറെ കൈകളാൽ കടലിൻറെ കവിത പാറയിൽ കൊത്തിയെടുത്ത അത്ഭുതം.
ചാറ്റൽമഴ കാരണം സൂര്യാസ്‌തമയത്തിൻ്റെ കനകപ്രഭയോ പിറ്റേന്നത്തെ സൂര്യോദയത്തിൻ്റെ വർണ്ണകാഴ്‌ചയോ കാണാൻ കഴിയാതെ പോയത് അവരുടെ മനസ്സിൽ ഒരു നേരിയ നിരാശയായി. എങ്കിലും, കാണാൻ കഴിയാത്ത കാഴ്ചകളേക്കാൾ

വലുതായി, ആ നനഞ്ഞ മണ്ണിൽ അവർ പരസ്‌പരം താങ്ങും തണലുമായി നിന്നു. പിറ്റേന്ന്, ആ നിരാശയെ ഒരു മനോഹരമായ ഓർമ്മയായി മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ച്, അവർ ടെമ്പോ ട്രാവലറിൽ തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് യാത്ര തുടർന്നു.

2. മഹേശ്വരം: പുരുഷനും പ്രകൃതിയും ഒന്നാകുമ്പോൾ

അവരുടെ അടുത്ത ലക്ഷ്യം തിരുവനന്തപുരത്തെ ചെങ്കലിലുള്ള മഹേശ്വരം ശ്രീ ശിവപാർവ്വതി ക്ഷേത്രം ആയിരുന്നു. രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ശിവലിംഗമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട ആ നിർമ്മിതി, ഭൂമിയേയും ആകാശത്തേയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രകാശസ്‌തംഭം പോലെ നിന്നു. ആറ് ധ്യാന ഹാളുകളും 108 വ്യത്യസ്ത ശിവലിംഗങ്ങളും കണ്ട അവർക്ക് മുന്നിൽ, ക്ഷേത്രം വെറുമൊരു ആരാധനാലയമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് തത്വങ്ങളുടെ ഒരു പാഠശാല ആയിരുന്നു.
ശിവനും പാർവ്വതിയും സൃഷ്ടിയുടെ ചാലകശക്തിയാണെന്ന തത്വം അവിടെ മുഴങ്ങി നിന്നു. പരസ്‌പരം പൂരകമായ ഇരുവരും പ്രപഞ്ചത്തിലെ വിപരീത ശക്തികളുടെ ഐക്യം വിളിച്ചോതി: ശിവൻ പുരുഷതത്വത്തെ (നിഷ്ക്രിയമായ പുല്ലിംഗം) പ്രതിനിധീകരിച്ചു, പാർവ്വതി പ്രകൃതിശക്തിയെ (സജീവമായ സ്ത്രീലിംഗം) പ്രതിനിധീകരിച്ചു. പരസ്‌പരം കൈകോർത്തു നിന്ന ആ അഞ്ച് ദമ്പതിമാർക്ക്, ജീവിതത്തിൽ തങ്ങൾ പരസ്‌പരം പകർന്നു നൽകിയ കരുത്തിൻ്റെയും സ്നേഹത്തിൻ്റെയും ആഴം ആ സങ്കൽപ്പത്തിൽ ദർശിക്കാനായി.

3. ആഴിമല: കടലിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന അത്ഭുതം

അടുത്തതായി, അവർ ആഴിമലയുടെ തീരത്തേക്ക് എത്തി. ഐതിഹ്യങ്ങൾ ഉറങ്ങുന്ന ഒരു തീരം. പാണ്ഡവരുടെ വനവാസകാലത്ത് ദ്രൗപതിക്ക് വേണ്ടി ഭീമസേനൻ കൈമുട്ടു കൊണ്ട് പാറപൊട്ടിച്ച് ജലപ്രവാഹമുണ്ടാക്കിയ പുണ്യ ഗുഹ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.
അവിടെ, കടലിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്നതുപോലെ തോന്നിക്കുന്ന, പാറയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ശിവൻ്റെ വിസ്‌മയകരമായ രൂപം. അതൊരു രോമാഞ്ചമുണ്ടാക്കുന്ന അനുഭവം ആയിരുന്നു. ഗംഗയെ ഒതുക്കി നിർത്തിയ മുടിയിഴകളിൽ ഗംഗാധരേശ്വരൻറെ പ്രതീകാത്മകത, കഴുത്തിൽ വാസുകിയുടെ ചുരുളുകൾ, കൈത്തണ്ടകളിൽ രുദ്രാക്ഷ മാലകൾ. സൂക്ഷ്‌മമായി കൊത്തിയെടുത്ത നഖങ്ങൾ മുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ സിരകളും പേശികളും വരെ, വൈദഗ്‌ധ്യമുള്ള കരകൗശലത്തിൻ്റെ തെളിവായി ആ കോൺക്രീറ്റ് ശിൽപ്പം നിന്നു.

ആഴിമല ക്ഷേത്രം കലയുടെയും ചരിത്രത്തിൻ്റെയും ഒരു നിധിശേഖരമായിരുന്നു. ഗുഹാസമാനമായ അറയും അതിലേക്ക് നയിച്ച 27 പടവുകളും ഒരു കാലത്തിലൂടെയുള്ള യാത്ര പോലെ തോന്നി. ഉള്ളിലെ ധ്യാന മണ്ഡപം ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷം നൽകി. പുറത്തെ പാറക്കെട്ടുകൾക്ക് മുകളിൽ നിന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ, അറബിക്കടലിൻറെ അനന്തതയും വിഴിഞ്ഞം തുറമുഖത്തിൻറെ കാഴ്ചയും അവർക്ക് മുന്നിൽ വിസ്‌മയം തീർത്തു. കടലിനോട് ചേർന്ന് തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന ആ ക്ഷേത്രം പ്രകൃതിയുടെയും കലയുടെയും സംഗമം പോലെ മനോഹരമായിരുന്നു.

4. പദ്‌മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രം: അനന്തതയിലെ ശയനം

യാത്രയുടെ പരിസമാപ്‌തി തിരുവനന്തപുരത്തെ ശ്രീ പത്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിലായിരുന്നു. ദ്രാവിഡ ശൈലിയിൽ തീർത്ത കിഴക്കേകോട്ട ഗോപുരം നഗരത്തിൻറെ മുഖമുദ്രയായി തലയുയർത്തി നിന്നു.
അനന്തൻ എന്ന നാഗത്തിൻ്റെ പുറത്ത്, മഹാലക്ഷ്‌മിയോടൊപ്പം ശയനം കൊള്ളുന്ന മഹാവിഷ്‌ണുവിൻ്റെ ശാന്തമായ രൂപം. അതൊരു ദർശനമായിരുന്നു-ലോകത്തിൻറെ ഭാരം മുഴുവൻ ചുമന്ന്, ശാന്തമായി വിശ്രമം കൊള്ളുന്ന ഭഗവാൻറെ ദർശനം. വിഷ്ണു‌ഭക്തനായിരുന്ന തിരുവിതാംകൂർ രാജാവ് അനിഴം തിരുനാൾ മാർത്താണ്ഡവർമ്മ രാജ്യം ഭഗവാന് സമർപ്പിച്ച തൃപ്പടിദാനം എന്ന മഹത്തായ ചരിത്രം ആ ക്ഷേത്രഭിത്തികളിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു.
പഴവങ്ങാടി ഗണപതി ക്ഷേത്രത്തിലെത്തി പ്രാർത്ഥനകൾ അർപ്പിച്ച ശേഷം, അവർ തിരികെ യാത്രയ്ക്ക് തയ്യാറെടുത്തു. മീനം, തുലാം മാസങ്ങളിലെ ഉത്സവങ്ങളും ആറുവർഷത്തിലൊരിക്കൽ നടക്കുന്ന മുറജപവും പോലെ, കാലം കാത്തുവെക്കുന്ന പല വിശേഷങ്ങൾക്കും ഈ ക്ഷേത്രം സാക്ഷിയാണെന്ന ചിന്ത അവരുടെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു.
ഈ യാത്ര വെറും തീർത്ഥാടനമായിരുന്നില്ല. നഷ്ടപ്പെട്ട സൂര്യോദയത്തിൻറെ നിരാശയെപ്പോലും സൗഹ്യദത്തിൻ്റെ തിളക്കം കൊണ്ട് മറികടന്ന, പുതിയ അറിവുകളും വിസ്‌മയക്കാഴ്ചകളും സമ്മാനിച്ച ഒരു ജീവിതോത്സവമായിരുന്നു അത്. അഞ്ച് ദമ്പതിമാർ, അവരുടെ സൗഹ്യദം ഇനിയും ഒരുപാട് കാലം നിലനിൽക്കുമെന്ന ഉറപ്പോടെ, പുതിയ ഓർമ്മകളുടെ ഭാണ്ഡവുമായി മടങ്ങി.